A study on the limits of digital creativity in the context of contemporary art and cinema

Abstract

Contemporary art, characterised by blurred boundaries and rule-breaking, now faces a new challenge: Determining the extent to which artificial intelligence should be integrated into its practices. This study examines the impact of AI on creativity in cinema, a contemporary art form, by analysing semi-structured interviews with ten production professionals. Participants were presented with two script treatments - one traditionally written and the other AI assisted - before discussing their impressions. The results indicate that most participants are initially hesitant and have preconceptions about AI in screenwriting. However, despite these reservations, the majority found the AI-assisted treatment to be more successful, albeit for different reasons. This finding suggests the need to reconsider preconceived notions about the role and potential of AI in creative fields.

Çağdaş sanat sınırların belirsizleştiği, kuralların yıkıldığı, yeni formların vücut bulduğu bir alan olarak yapay zekayla kurulan ilişkisinde yeni bir mücadele içine girmiştir. Bu, yapay zekanın çağdaş sanatın hangi alanına ne kadar dahil olabileceği ile ilgilidir. Bu bağlamda çalışma kapsamında çağdaş sanatın bir parçası olan sinemada yapay zeka kullanımının yaratıcılık üzerindeki etkisi tartışılmıştır. Üretim alanının içinde olan on profesyonel ile yapılan yarı yapılandırılmış görüşmeler yorumlayıcı analiz yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Görüşmeler öncesinde katılımcılara biri senarist tarafından geleneksel yapıda ve yazarın kişisel yazım üslubunu yansıtan, diğeri ise yapay zeka desteğiyle yazılmış iki tretman okutulmuş ve bu metinler üzerine sorular yöneltilmiştir. Araştırma, katılımcıların çoğunun yapay zekanın çağdaş sanata dahil edilmesine mesafeli yaklaştığını ve senaryo yazımında yapay zekanın kullanımına dair önyargılar taşıdığını ortaya koymaktadır. Ancak, önyargılarına rağmen katılımcıların çoğunluğunun yapay zeka destekli tretmanı farklı gerekçelendirmelerle de olsa daha başarılı bulmaları, yapay zekanın yaratıcı süreçlerdeki potansiyeline dair önceden varsayılan algıları sorgulama gerekliliğini işaret etmektedir.