YAŞAR KEMAL’İN “DAĞIN ÖTE YÜZÜ”NDE ERMİŞ MİTİNİ VAREDEN SOSYO-PSİŞİK TEMELLERİ ERİL TAHAKKÜM BAĞLAMINDA DEĞERLENDİRMEK

Abstract

Yaşar Kemal’in Dağın Öte Yüzü üçlemesinde yer alan Ortadirek, Yer Demir Gök Bakır ve Ölmez Otu romanları, genel olarak Çukurova’nın yoksul dağ köylerinden biri olan Yalak’ta yaşayan insanların yer edindiği olaylardan oluşmaktadır. Pamuk toplama zamanı geldiğinde Çukurova’ya inen köy halkının sosyal ve ekonomik durumu çok kötüdür. Köy topraklarının verimsizliği, tarım ve hayvancılığın gelişmemiş olması, eğitimsizlik, gelir yetersizliği ve bunun yanında toplumsal yapıda güçlü bir eril tahakkümün hüküm sürmesi köy insanının yaşamını sınırlandırmıştır. Köylünün, kasaba tüccarı Adil Efendi’den aldıkları ihtiyaç maddelerinin karşılığını ödeyecek bir geliri olmadığı için Adil Efendi’nin yapacaklarından korku duyması ve köyün Muhtarı Sefer’in köylü üzerindeki amansız baskısı beraberinde bir arayışı getirir. Bu arayış, doğanın zor koşulları altında yaşama tutunmaya çalışan köylüleri, kıtlık ve salgın zamanlarında çıkarılan ermiş yaratma örneğinde olduğu gibi yeni bir ermiş ortaya çıkarma sürecine yönlendirir. Köylüler, sorunlar karşısında mücadele stratejilerini bir umutla yarattıkları ermiş miti üzerinden somutlaştırarak geçici de olsa sorunlarından kurtulmaya çalışırlar. Köylülerin bulunduğu psiko-sosyal ortam da buna olanak sağlar. Bu çalışmada köylülerin kolektif tutumuyla yaratılan bir mitin (Taşbaş Memet), çeşitli halk anlatıları etrafında nasıl büyütüldüğünü ve sonrasında nasıl yıkıldığının dinamiklerini irdeleyeceğiz. Halk anlatılarında sıkça rastladığımız mit olgusuna eril tahakküm açısından sosyo-psişik temelleriyle yaklaşacağımız incelemenin, edebiyatta mit oluşturma süreçleri üzerine yapılacak çalışmalara katkı sağlayacağı düşünülmektedir.