THE REFLECTION OF ROMANTICISM IN DERGAH JOURNAL: YAHYA KEMAL’S DISCUSSIONS (1921-1923)

Abstract

The aim of this study was to examine the reflection of the romanticism movement in Dergah Journal on the basis of Yahya Kemal (Beyatlı)’s works published in the Journal. An analogy was tried to be established between the romantic metaphor of "lost paradise" and the concept of "time gate", which is also one of the meanings of Dergah, which includes the discussion of time. The main aim of the study was to examine the projections of this analogy in the works of Yahya Kemal, who is both the name maker and the leading author of the Journal. In this context, content analysis formed the methodological framework of the study. The aim of using this method was to reveal the embedded meaning of Romanticism in Yahya Kemal's discussions. The results revealed that Yahya Kemal’s the man of letters identity appeared more in his writings and his discussion on literature and history contained the traces of Romanticism in social and cultural fields rather than Political Romanticism. Yahya Kemal criticized the social and cultural changes that took place in the context of Westernization during his lifetime and regarded the Turkish National Movement, which started in Anatolia, as an opportunity as a restoration of the future with tradition. In this context, his commitment to the roots and his gradual attitude to change can be considered as restorative romanticism.

Bu çalışmada Dergâh Mecmuası’nda Romantizm akımının izdüşümü, Yahya Kemal (Beyatlı)’in Mecmua’da neşredilen yazıları bağlamında incelenmiştir. Romantizmin “kayıp cennet” metaforu ile aynı zamanda Dergâh’ın kelime anlamlarından birini ihtiva eden “zaman kapısı” kavramı arasında zamanın muhasebesini içeren bir analoji kurulmaya çalışılmıştır. Bu analojinin mecmuanın hem isim koyucusu hem de baş yazarı olan Yahya Kemal’in yazılarındaki izdüşümlerinin ne olduğu, hangi noktalarda ve ne şekilde ortaya çıktığı çalışmanın temel sorunsalını teşkil etmektedir. Bu bağlamda içerik analizi yöntemi çalışmanın metodolojik çerçevesini oluşturmaktadır. Bu yöntemle Yahya Kemal’in musâhabelerinde Romantizme dair gömülü anlamın ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Çalışmada edinilen sonuçlar ise; Yahya Kemal’in yazılarında edebiyatçı kimliğinin daha fazla ön plana çıkmış; edebiyat ve tarih üzerine musâhabeleri, Siyasî Romantizmden ziyade sosyal ve kültürel alanlarda Romantizmin izlerini barındırmıştır. Yahya Kemal, yaşadığı dönemde Batılılaşma çerçevesinde gerçekleşen sosyal ve kültürel değişimleri eleştiriye tabi tutarken, Anadolu’da başlayan Millî Mücadele’yi geleceğin gelenek üzerinden restorasyonu bağlamında bir fırsat olarak değerlendirmiştir. Bu bağlamda köklere olan bağlılığı ve değişime olan tedrici tutumu, Onarıcı (restorasyoncu) Romantizm olarak değerlendirilebilir.