Kovid-19 Geçiren Evli Yetişkinlerin Bağlanma Yaralanmaları, Başa Çıkma Stilleri ve İlişki Doyumları

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Kovid-19 geçiren evli yetişkinlerin bağlanma yaralanmaları, başa çıkma stilleri ve ilişki doyumları arasındaki ilişkileri incelemektir. Araştırma grubunun oluşturulmasında amaçlı örnekleme yönteminden yararlanılmıştır. Araştırma grubu Kovid-19 geçirmiş 228’i kadın (%68,50) ve 105’i erkek (%21,50) toplam 333 evli yetişkin bireyden oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin toplanması amacıyla “Kişisel Bilgi Formu” “İlişki Doyum Ölçeği”, “Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği”, “Evlilikte Bağlanma Yaralanmaları Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 21.00 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmanın amacı doğrultusunda veri analizinde betimsel istatistikler ile parametrik olmayan nicel analiz yöntemlerinden Kruskal-Wallis H testi, Sperman-Rho Koralesyon Analizi ve Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına dayalı olarak elde edilen sonuçlara göre, Kovid-19 geçirmiş evli yetişkinlerin başa çıkma stilleri ve ilişki doyumları cinsiyete göre, başa çıkma stilleri ve bağlanma yaralanmaları hastalığın şiddetine göre ve bağlanma yaralanmaları ve ilişki doyumları hastalığın evlilik ilişkisi üzerindeki etkisine göre anlamlı bir şekilde farklılaşmaktadır. Ayrıca Kovid-19 geçirmiş evli yetişkinlerin başa çıkma stilleri, bağlanma yaralanmaları ve ilişki doyumları arasında anlamlı ilişkiler olduğu bulunmuştur. Probleme dayalı başa çıkma stilleri arttıkça bağlanma yaralanmaları azalmakta, duygulara dayalı başa çıkma stilleri arttıkça bağlanma yaralanmaları da artmaktadır. Probleme dayalı başa çıkma stilleri arttıkça ilişki doyumları artmakta duygulara yönelik baça çıkma stilleri arttıkça ilişki doyumları da artmaktadır. Kovid-19 geçirmiş evli yetişkinlerin bağlanma yaralanmaları ile ilişki doyumları arasında da negatif yönde ilişki bulunmuştur. Çalışmanın bulguları ilgili literatüre dayalı olarak tartışılmış ve gelecek çalışmalar için önerilerde bulunulmuştur.