Down sendromlu bireylerin fiziksel aktiviteye katılım durumlarına göre ebeveynlerinin stres düzeyleri ile mutluluk düzeylerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı down sendromlu bireylerin fiziksel aktivitelere katılım durumlarına göre ebeveynlerinin stres düzeyleri ile mutluluk düzeylerinin incelenmesidir. Bu amaçla ebeveynlerin stres ve mutluluk düzeyleri çocuklarının fiziksel aktiviteye katılım durumu, spor lisansı durumu ve haftalık egzersiz sıklığı, ebeveynlerin yaş, eğitim durumu, aylık gelir durumu ve fiziksel aktivite yapma durumu değişkenleri açısından incelenmiştir. Çalışmaya down sendromu tanısı konmuş çocukları olan 59' u anne ve 46' sı baba olmak üzere toplam 105 ebeveyn katılmıştır. Çalışmada veriler, kişisel bilgi formu, Mert, Hallioğlu ve Ankaralı (2008) tarafından Türkçe uyarlama çalışması yapılan Ebeveyn Stres İndeksi Kısa Formu ile Hills ve Argyle (2002) geliştirilen, Türkçe uyarlama çalışması Doğan ve Çötok (2011) tarafından yapılan Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formu kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, bağımsız gruplar t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve gruplar arası farkın kaynağını belirlemek için LSD Post Hoc. testleri kullanılmıştır. Ölçeklerin güvenirliklerini belirlemek için de Cronbach Alpha iç tutarlık katsayıları hesaplanmıştır. Analiz sonuçlarına göre, down sendromlu bireylerin fiziksel aktiviteye katılım durumu, spor lisansı durumu ve haftalık egzersiz sıklığı değişkenleri ile ebeveynlerinin ebeveyn stres indeksi tüm alt boyutlarında ve mutluluk düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardır (p<0,01). Ebeveyn stres indeksi tüm alt boyutları ve mutluluk düzeyleri ile ebeveynlerin yaşları ve fiziksel aktivite yapma durumu değişkenleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark varken (p<0,01), eğitim düzeyi değişkeni arasında anlamlı bir fark yoktur (p>0,05). Ayrıca, annelerin ve babaların arasında ebeveyn stres indeksi ebeveyn sıkıntısı alt boyutunda istatistiksel olarak anlamlı bir fark varken (p<0,01), ebeveyn stres indeksi diğer alt boyutlarında ve mutluk düzeylerinde anlamlı bir fark yoktur (p>0,05). Son olarak, ebeveynlerin gelir düzeyleri ile ebeveyn stres indeksi ebeveyn çocuk etkileşiminde bozulma alt boyutunda fark yokken (p>0,05), ebeveyn stres indeksi diğer alt boyutlarında ve mutluluk düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardır (p<0,01). Elde edilen sonuçlar, fiziksel aktivitelere katılan çocukların ebeveynlerinin stres düzeylerinin katılmayanlardan düşük, mutluluk düzeylerinin ise yüksek olduğunu; lisanslı spor yapan çocukların ebeveynlerinin lisanssız spor yapanlardan düşük stres düzeyine ve yüksek mutluluk düzeyine sahip olduğunu göstermektedir. Ayrıca, fiziksel aktivite yapan ebeveynlerin, fiziksel aktivite yapmayan ebeveynlerden daha düşük stres düzeyine ve daha yüksek mutluluk düzeyine sahip oldukları söylenebilir. Son olarak haftalık egzersiz sıklığı 3 günden az olan çocukların ebeveynlerinin stres düzeylerinin yüksek, mutluluk düzeylerinin ise düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. DS bireylerin fiziksel aktivitelere katılımının ve haftada üç gün egzersiz yapmalarının ebeveynlerinin stres düzeylerini düşürdüğünü ve mutluluk düzeylerini ise artırdığını göstermektedir.

The aim of this study is to examine the stress levels and happiness levels of the parents of individuals with Down syndrome according to their participation in physical activities. For this purpose, parents' stress and happiness levels were examined in terms of their children's participation in physical activity, sports license status and weekly exercise frequency, parents' age, education status, monthly income status and physical activity status. A total of 105 parents, 59 mothers and 46 fathers, who had children diagnosed with Down syndrome, participated in the study voluntarily. The data in the study were personal information form, Parental Stress Index Short Form adapted to Turkish by Mert, Hallioğlu and Ankaralı (2008), and Oxford Happiness Scale Short Form developed by Hills and Argyle (2002) and adapted into Turkish by Doğan and Çötok (2011). was collected using In the analysis of the data, descriptive statistics, independent groups t-test, one-way analysis of variance (ANOVA) and LSD Post Hoc. tests have been used. Cronbach Alpha internal consistency coefficients were calculated to determine the reliability of the scales. According to the results of the analysis, there is a statistically significant difference between down syndrome individuals' participation in physical activity, sports license status and weekly exercise frequency variables and their parents' parental stress index in all sub-dimensions and their happiness levels (p<0.01). While there is a statistically significant difference between all sub-dimensions and happiness levels of the parental stress index, and the age and physical activity status of the parents (p<0.01), there is no significant difference between the education level variable (p>0.05). In addition, while there was a statistically significant difference between mothers and fathers in the parental stress index parental distress sub-dimension (p<0.01), there was no significant difference in the other sub-dimensions of the parental stress index and happiness levels (p>0.05). Finally, while there was no difference between the income levels of the parents and the parent-child interaction sub-dimension of the parental stress index (p>0.05), there was a significant difference in the other sub-dimensions of the parental stress index and happiness levels (p<0.01). The results showed that the stress levels of the parents of the children who participated in physical activities were lower than those who did not, and their happiness levels were higher; It shows that parents of children who do sports with a license have a lower level of stress and a higher level of happiness than those who do sports without a license. In addition, it can be said that parents who do physical activity have a lower level of stress and a higher level of happiness than parents who do not do physical activity. Finally, it was concluded that the stress levels of the parents of the children with a weekly exercise frequency of less than 3 days were high and the happiness levels were low. The results show that the participation of individuals with DS in physical activities and exercising regularly three days reduce their parents' stress levels and their happiness levels.