Could uric acid to high density lipoprotein-cholesterol ratio be considered as a marker of hemodialysis sufficiency?

Abstract

Aim: Hemodialysis (HD) is one of the most widely utilized renal replacement therapies in individuals with end-stage chronic kidney disease (CKD). The purpose of this study was to compare the Uric acid to HDL cholesterol ratio (UHR) levels of well-treated HD patients to those of those who had inadequate HD therapy. Materials and Methods: Data on HD patients were acquired from patient files and the institution's database. A URR value of more than 70% designated the sufficient HD group, whereas less than 70% defined the insufficient HD group. Furthermore, laboratory data, such as the UHR of the study groups, were compared. Results: The UHRs for adequate and inadequate HD were 0.160±04 and 0.20±0.07, respectively. The UHR of patients with insufficient HD was substantially greater than that of the subjects with sufficient HD (p=0.004). Besides, UHR was substantially and positively connected with urea before HD (r=0.37, p=0.001), urea after HD (r=0.39, p=0.001), serum creatinine before HD (r=0.48, p0.001), serum creatinine after HD (r=0.45, p0.001), and negatively correlated with URR (r=-0.29, p=0.008), according to correlation analyses. In individuals with chronic renal disease, a UHR value higher than 0.16 exhibited 67% sensitivity and 57% specificity in detecting inadequate HD. Conclusion: We propose that UHR, in addition to URR, might be used to determine HS sufficiency in CKD patients undergoing HD therapy.

Amaç: Hemodiyaliz (HD), son dönem kronik böbrek hastalığı (KBH) olan bireylerde en yaygın kullanılan renal replasman tedavilerinden biridir. Bu çalışmanın amacı, iyi tedavi edilen HD hastalarının Ürik asit / HDL kolesterol oranı (UHR) düzeylerini, yetersiz HD tedavisi almayanlarınkilerle karşılaştırmaktı. Gereç ve Yöntem: HD hastalarına ilişkin veriler, hasta dosyalarından ve kurumun veri tabanından elde edildi. URR değerinin %70'in üzerinde olması yeterli HD grubunu, %70'in altında olması ise yetersiz HD grubunu tanımlamıştır. Ayrıca, çalışma gruplarının UHR'si gibi laboratuvar verileri karşılaştırıldı. Bulgular: Yeterli ve yetersiz HD için UHR'ler sırasıyla 0,160±04 ve 0,20±0,07 idi. Yetersiz HD'si olan hastaların UHR'si, yeterli HD'si olan deneklerden önemli ölçüde daha yüksekti (p=0.004). Ayrıca UHR, HD öncesi üre (r=0,37, p=0,001), HD sonrası üre (r=0,39, p=0,001), HD öncesi serum kreatinin (r=0,48, p0,001), serum Korelasyon analizlerine göre HD sonrası kreatinin (r=0.45, p0.001) ve URR ile negatif korelasyon (r=-0.29, p=0.008). Kronik böbrek hastalığı olan bireylerde, 0,16'dan yüksek bir UHR değeri, yetersiz HD'yi saptamada %67 duyarlılık ve %57 özgüllük sergilemiştir. Sonuç: HD tedavisi gören KBH hastalarında HS yeterliliğini belirlemek için URR'ye ek olarak UHR'nin kullanılabileceğini öneriyoruz.